سندرم شانه منجمد یا فروزن شولدر که نام دیگر آن کپسولیت چسبنده است نوعی بیماری مفصل شانه است که با خشکی مفصل شانه و محدود شدن دامنه حرکات آن همراه است.
التهاب کپسول مفصلی علت اصلی بروز این بیماری است که موجب محدود و دردناک شدن حرکات شانه می شود.
التهاب کپسول مفصلی شانه سبب ایجاد باند های ضخیم شده ای در بافت کپسول و در نتیجه محدودیت فضای مفصلی می شود.
شانه منجمد برخلاف آرتروز درگیری غضروفی و استخوانی ندارد و تنها بدلیل التهاب کپسول مفصل شانه ایجاد می شود.
بی حرکتی شانه به مدت طولانی یکی از مهم ترین عوامل افزایش دهنده ریسک بروز این بیماری است.
سیر این بیماری در چند مرحله علائم خود را نشان می دهد.
در مرحله اول درد شانه شدید بوده و محدودیت حرکتی نیز به مقدار خفیف وجود دارد، درد ممکن است به بازوها و دست ها نیز منتشر شود و حتی منجر به ایجاد اختلال در عملکرد آن ها نیز شود.
در مراحل بعدی به دلیل التهاب و سختی کپسول مفصلی محدودیت حرکتی تشدید شده و بیمار قادر به بالا بردن دست به بالای سر و انجام فعالیت های عادی خود نیست.
پس از چند ماه و بتدریج اغلب و بدون هیچ گونه اقدام درمانی علائم بیمار تخفیف یافته و دامنه حرکتی شانه بهبود می یابد.
علائم شانه منجمد
- درد مفصل شانه
- درد ابتدا در روز و هنگام فعالیت و با پیشرفت بیماری حتی در شب و هنگام خواب نیز وجود دارد.
- خشکی و سفتی شانه که سبب کاهش انعطاف پذیری آن می شود.
- التهاب مفصل شانه
- ناتوانی در بالا بردن دست به بالای سر
- کاهش شدید دامنه حرکتی شانه
دلایل و عوامل خطر
- بی حرکتی شانه به دلایلی مانند شکستگی شانه و …
- برخی بیماری ها مانند روماتیسم مفصلی (آرتریت روماتوئید) ، دیابت و مشکلات غده تیروئید نیز ریسک بروز شانه منجمد را افزایش می دهند.
- التهابات تاندون های شانه
- جراحی اخیر در مفصل شانه
درمان شانه منجمد
اگرچه این بیماری در اغلب مبتلایان بدون انجام اقدامات درمانی خاصی طی چند ماه بهبود می یابد اما در افرادی که درد و خشکی مفصل شانه سبب بروز اختلال جدی در زندگی و فعالیت های فرد شده انجام اقدامات درمانی ضروری می باشد.
برای کاهش درد و التهاب با تجویز پزشک می توان از دارو های ضد درد مثل آسپرین و ایبوپروفن و در موارد شدید از داروهای استروئیدی استفاده کرد.
فیزیوتراپی و تمرینات ورزشی به عنوان موثرترین راهکار درمان شانه منجمد است که در کلینیک فیزیوتراپی مونا در کرج به مراجعه کنندگان عزیز ارائه می شود. تمرینات فیزیوتراپی نقش موثری در کاهش خشکی ایجاد شده در مفصل شانه دارند و دامنه حرکتی شانه را بهبود می بخشند.
تکنیک های درمان دستی ، الکتروتراپی ، تمرین درمانی و گرما درمانی از مهم ترین راهکارهای فیزیوتراپی در درمان این بیماری هستند که به کاهش احساس درد ، افزایش دامنه حرکتی شانه و کاهش سایر مشکلات ایجاد شده برای بیمار کمک می کند.
جراحی تنها در مواردی که مشکلات بیمار با روش های ذکر شده تخفیف نیابد انجام می گیرد.
کلمات مرتبط :